Yağmur

Yağmur bana hüzünü hatırlatır, hep..
Bir de çocukluğumu...
Bu küresel ısınma denen şey bu kadar etkili değilken , ne güzel yağmur yağardı İzmir'e...
Mis gibi kokardı, sokaklar
Yağmurun ıslattığı toprak kokardı..
Hiç yağmurdan sel olmazdı....
İlk sel olana kadar daha hiçkimse ölmemiş,
Kimse küsmemişti....
Yağmur masumiyetini kaybetmemişti....
Sanki bugün yeniden yıkadı şehri yağmur...
Yeniden kazandı kaybettiği masumiyetini....

Oya

Günlerimi doldurduğunu renklerde tuttum bu dileğimi.....

İçime ferahlık olsun diye....

Güzel bir 'oh' demek için yeni yılda...

Kahkahalarla dolsun..

Yanaklarım al al olsun,

Sıcaklığından cadı dolu akşamların...

İyiki oldu iyiki tuttum bu güzel dileği...

İlmek ilmek oya yaptım .

Tüm inceliğiyle olsun!

İçi narin,naif ve zarif olsun.

Tüm yılın ruhunda.....

Kapı

Bir kapı var geçeyim diyorum ;kısalıyor..

Geçeyim diyorum,daralıyor

Kısalıp daralıyorum , birden genişliyor....

Birden kocaman oluyor , heybetinden korkuyorum....

Kapılar kapanıyor ve açılıyor, ben bakıyorum.

Durduğum yer çok sıcak ..

Durduğum yer çok rahat

Bu uykumdan uyandırılmak istemiyorum...

Dedi ve geriye döndü ,Maria..

Sonra bir bilet aldı , son seferden ...

O trenin kapısı tam da O ve kırmızı bavulu içindi....

Öfke

Kadın öfkesini elindeki bavulda saklıyordu.
Bavulun kilidini kapatmamıştı...
Kadın elindeki bavulla eskiden kalma hesapların kapısını çalıyordu..
Ve biliyordu ki; kapılar açılınca,
Bavul içindeki öfkesiyle patlayacaktı...
Ve patladı da...
Her hesabın kapısında büyük bir gümbürtü koptu...
Her yeni hesap görülürken, gümbürtünün şiddeti artıyordu...
En birikmiş hesabı sona saklıyordu
Kopan gümbürtülere alıştırdı,kendini
Bu öfke ona güç vermişti...
Her yeni kapıyı daha büyüyen öfkenin
Verdiği güçle çalıyordu...
Sonra durdu...
Bavula baktı ...
Öfke yoktu..
Küçülüp kaçıp gitmişti..
Bir kaç kırıntı vardı, içinde
İhtiyaç için...
Kadın şimdi bavulunu doldurmak için döndü.
Döndü ve biten hesaplardan sonra sadece
Boşluk kalmıştı
Kadın ,bavulu ve bavulun içindeki boşlukla yürüyor