Şükür

Durdu...
Şimdi nereye gideceğim, diye düşündü...
Kafası karışmıştı...
Sanki çok hızlı yürüdü
Hangi dalları kırdığını bilmeden
Hangi gökyüzünden geçtiğini hatırlamadan
Sadece hızla yürüdü...
Eli bomboştu...
Bırakmıştı elindekileri ama nasıl...
Şimdi oturdu, gökyüzüne baktı, gülümsedi
Nefes aldı...
Gerçek bir nefes...
Buna ihtiyacı vardı...
Sonra yine eline baktı...
Elindekiler, yüreğindekiler
Şükür dedi...
Yüksek sesle
Şükür...

Kelebek misali

Gözlerim tamamen kapalı değil. Sadece duyguların sisli dünyasından çıkıp , aklımla fikrimle, tüm benliğimle yürümeyi öğreniyorum. Ne karmaşıkmış duygular. Ne çok duygu varmış, ne çok eleştiri...
Beyni çok konuşuyor , insanın geceleri
Gündüz kolay giden saatler
Gece geçmiyordu aynı rahatlık ve kolaylıkla...
Kelebek misali uçan ruhum bir oradan bir oraya...
Gözümü boyuyordu...
Uçuşuyla...
Gözlerini gerçeğe açmak
Bu kelebeği yolcu etmekle olacak sanırım

SENİNLE CANLANIR

Canından canmış...

Ha canından olsun ha olmasın

Hepsi içinden gelir, nasıl olsa...

Seninle canlanır....

Oturur düşünürsün, bunlar benden nasıl canlanır ki... diye

Bazen bir gül goncası gibi korursun..

Bazen kendin bırakırsın hoyrat ele

Kendini bulsun dersin...

Bocalasın dursun...

Sonra oturur koyarsın gönül tartına

terazinin kefesi nereye kaydı...diye

İçimden büyüyene çok mu hızlı yol verdim diye...

ne zormuş ayarlamak

kantarın topuzunu...

içinden verdiğin söz

kelam

nereye gider...

onu düşünür düşünür durursun

başlangıç

Çark yeni başlangıçlar için dönüyordu. Renklerin büyüsü tüm gizemini koruyordu. Eskilerin, eskiliklerin içinden ayrılarak dönüşünü yeniden ayarlıyordu.
Hiç bitmeyen ayarlar...
Hiç bitmeyen yeniler
Yenilikler
Yeni gelenlerin güzelliği ile...
Yürekten büyütmek için çaba ...
Paslarından ayrılarak...
Hareketlendi...
Gidiyor....

NEFES

CUUUUUUP

FLOŞŞŞŞ

Atladım...

Atladımmmm!

Atladım işteee!

Suyun içindeyim, ARTIK..

Heyy buradan ağaç kökleri gözüküyor....

Arınıyorum.

Durulaşıyorum...

Berraklaşıyorum...

Suyun içi çok güzellll

AAA bir şey unuttum..!

NEFES

Hadi bir daha

NEFES

İşte ihtiyacım olan da buymuş.....

Hayat

Sislerin arasından

Çok yol yürümüşüm. Sislerin arasında...
Yolumu kaybettiğimi sandım.
Gün neredeyse akşama dönüyordu.
Yol boyunca yüreğime baktım.
İçinden kocaman bir dal çıktı.
İçi içimden yeşerenlerle doluydu.
Kafamın içinden çok dal çıktı.
İçi eleştri doluydu.
Bıraktım yolladım, onları gitsinler diye...
Bunların hepsini düşünürken sandalyemi buldum ...
Ceketimi astım...
Dinlenirken, uzaklara bakıyorum...
Sislerin arasından doğan aya ...

Hayat Sana Teşekkür Ederim

Bugünkü aklımla ederim teşekkür....
Gamzelerim dolu dolu gülerken..
Teşekkürler, hayat...
Tüm  Can kadınlar için...
Keşişen yollar için...
Güzel kalpler...
Ve bizi bir ocak gibi içine çeken,
Baharımız için...
Fıstıkların ardından doğan bu dostluk...
Sonsuza kadar yankılanır bizimle...
Ey hayat...
Ve derki
İyiki ....
İyiki...
İyiki...

Yukarı Baktı

Sık ağaçların arasından yürürken ,

Birden durdu...

Yukarı baktı...

Alnına değenin güneş olduğundan emindi,

Şimdi...

Sonra yürümeye devam etti.

Etti , etti, etti ...

Sanki bir ses duydu...

Şöyle bir etrafına baktı,

Kimsecikler yok gibiydi...

Nereden gelmişti, O ses...

Derken ,

Bir kez daha duydu.

Bu sefer yine yukarı baktı..

Bir de ne görsün

Güzeller güzeli

Anka kuşu...

Sesi alnına değmişti..

Anındakilerle yürüyordu, şimdi...

Boz Ayım

Canım Boz Ayım bu karın, bu ıssızlığın ortasında dostumsun sen benim..
Can yoldaşım...
Kaç gündür hastasın ...
Nolur ye şu elimdekileri, şifadır..
Senin için topladım , o uzaktaki ormandan...
Canım Boz Ayım, aç gözünü bak bi bana..
Bu ıssızlığın ortasında..
Sen de gel lütfen benimle ..
Bi aç gözünü bi yürü
Dostum..
Öyle kolay bırakma kendini...
Boz Ayım , canım ...
Aç o güzel gözlerini..
Canım cancağızım....

ikiz

İkiz bebekleri varmış ....
Yürüyormuş...
Konuşuyormuş...
Gülümsüyormuş...
Gülüyormuş...
Büyüyormuş...
Yolda yürüyormuş...
Hayat güzelliklerle doluymuş...

Yağmur

Yağmur ne güzel yağıyor...
Usul usul; çiseliyor yavaş yavaş...
Huzurlu bir yağmur bu
Hızlansa   da yavaşlasa da huzurla
Kimseyi düşürmüyor
Kimse kaza yapmıyor , bu yağmurda...
Yağmur ne güzel yağıyor, usul usul...
İyiki yağıyor , içime
Usul usul yavaşça...
Gönlüne, yüreğime ,kalbime...

SEPET

Sepetler dolusu kar vardı geç adamın elinde...

Ve bir çocuğu mutlu edecek gibi heyecanla gidiyordu,karısına...

Kamyoneti sürmüyordu; adeta uçuyordu, bulutların üzerinden...

Heyecanını ve o çoşkusunu ancak bu sözcüklerle tasvir edebiliyorum..

Hamileliğini ve eşinin bu duruma olan hassasiyetini kendi egosunu tatmine çevirdiğinin farkına varmadan, sabırsızlıkla, kar istiyordu kadın...

Ve yeşil tülün arkasından yola bakıyordu..

Eşini bekliyordu...

Onunki de heyecandı, ama...

Sanki adam karı bulup getirse açgözlülüğü doyacaktı..

Sanki karı eşine yetiştirse daha sağlıklı bir bebek doğuracaktı...

Bu döngü sürüp gidiyordu, aylardır...

Kadın önce, bulunabilir bir meyve ile başlamıştı...

Ve sonra ...

Şimdi KAR...

Yarın bir yıldızı elinde tutmayı canı çekebilirdi...

Ya da Kaf Dağ'ının tepesine çıkmayı...

Anka Kuşu'nun tüyünü..

Peki bebek..

Bebek doğunca n'olacaktı?

Bütün bunların yükünü taşıyan o bebek...

Babasına ve annesine ne getirecekti.....

Gerçekten 'SEVGİ'yi mi?