Hayır

Hayır
Her işte bir hayır vardır , derdi ananem
Hayırlı olsun bu işimiz ve tüm işlerimizde...
Öyle hayırlı olsun ki ;kimse seçme ve seçilme hakkımızı almasın elimizden...
Kimse sözümüze, elbisemize, yürümemize, oturmamıza-kalkmamıza ...
Arkadaşımıza, dostumuza,sevgilinize,yarimize ,karımıza-kocamıza...
Kararlarımıza, düşüncelerimize,yolumuza
Karar vermesin, bizim için...
Çünkü her insan ; yetişkin her insan kendi kararlarını verebilir.
Kendi hayatını idam ettirebilir.
Kendi hayatının sorumluluğunu almak zorundadır.
Alınca zaten hayırlı olur o güzel günler
Alalım o sorumluluğu tüm acı tadına rağmen
Kahve gibi arada bir buruk tat verir ama hatırı da hayırı da bir ömre bedeldir...

Yeni

Yenileri karşılamak lazım.
Yeni gelen baharı
Yeni bir duyguyu
Yeni bir düşünceyi
Bu yenilere yer açmak lazım ..
Bahar temizliği lazım.
Güzelce oturup ayırmak lazım.
Kullanım dışı olanları bulmak lazım .
Bazılarını da bir elden geçirip , yenilemek lazım.

saat

Aklıma 'saatleri ayarlama enstitüsü' geldi...
Saatlerimiz ayarsızdı bu kış..
Hep bi ayarımız kaçık...
Tutturamadık uyumu...
Doğu -Batı , Kuzey- Güney..

Son bi ayar zamanı var ...
Ucundan yakalamak lazım...
Çok ayarını kaçırmadan Dünya'nın

Benim de ayarım kaçık saalerle ..
Zamanla ...
Hep bi kaçıyor bu telefonun saat ayarı..
Sonra ben de kaçırıyorum zamanı...
Biraz önden , biraz geriden...
Sarkacın kolunu yakamaya ramak kaldı...

Beni hep bu güzel havalar mahvediyor...
Bahardan ,yazdan , kıştan kaçıyor ayar....
Ve şimdi çalıyor alarmı telefonun
Uyanıyorum....
Yeni Gün başlıyor......

Veda etmek

Veda etmek
Bir veda busesi verip
Gitmek
Fazla acıtasyon yapmadan
Ama küçük hüznü de yaşayarak
Kısa yasını tutup
Bitirmek filmi
Son yazısı çıktı bile...
Haftaya bir tiyatro oyununa gidiyorum filme değil dedi kadın

Kabuk

Kalbi yok yok sadece kalbi değil ,ruhu ,aklı, tüm benliğini koydu karşısına...
Başladı tüm kabukları tek tek soymaya...
İlk kalkan kabuk çok acı verdi..
İlkti çünkü...
İlk kez denemişti bunu...
Şimdi daha ne kadar var bilmeden soyuyor..
Bir süre sonra kaçıncı kabuk olduğunun önemini bir kenara bıraktı...
Sonra bir baktı ki his acı değil başka bir şey..
Başlarda çok heyecanlıydı..
Kabuklar kalktikca altından ne çıkacak diye beklemek...
Biraz sonra o heyecan bitti..
Soymaya devam edip etmeme kararına geldi..
Şimdi O'nu da geçti ...
Ama artık herbir kabuktan önce hazırlanması gerektiğini düşünüyor...
Daha hazır ..
Ama bu hazır ne kadar hazır ..
Neye hazır...

Köklerim

Kırmızı saçlı küçük kız ormandaki en büyük ağacın altına oturdu.
Ve bekledi..
Hiç konuşmadan , ağaç O'nu anlar diye...
Sonra zaman öyle geçti.
Kırmızı saçlı küçük kız ormandaki en büyük ağacın altında otururken kendisi için bir yer istedi..
Nolur dedi tüm ağaçlara bana da bi yer açın
Orman sustu..
Kuşlar cıvıldadı sadece..
Ağaçların dalları sallandı, rüzgardan.
Kediler, köpekler, sincaplar, maymunlar,ayılar.....herkes kendi işini yaptı
Küçük kız ağladı, ağladı ,ağladı..
O kadar çok ağladı ki, ağlamaktan yoruldu.
Sonra sustu..
Bu sefer de susmaktan yoruldu..
Kalktı ..
Arkasına baktı.
Önüne baktı.
Saklambaç oynadı.
Oyunun sonunda köklerini hissetti ,toprağın altında..
Kanatlarını ve dallarını hissetti ,rüzgarın şarkısında..
Yanında yavru bir fidan gördü..
Bembeyaz O'na bakan ..
Göğe baktı masmavi..
Önüne baktı ufuk çizgisi ..
Güneş ısıtıyor, tüm benliğini..
Yavrusu ile elele tutuştu ..
Yürüyor.