Hiçliğin Uzun Parantezleri

Kendi hayatıma sahip çıkamadığım her noktada düştüğüm anlar bu hiçliğin uzun parantezleri...
"kendi hayatına sahip çıkmak " ne güzel bir söz değil mi...
Ergenlikte çok istediğimiz ,
Yetişkin oldukça, olmuş gibi yaptığımız zamanlarda kaçtığımız şey...
Bizi hiçliğin uzun parantezlerine düşüren..
Her düşüşte de ipleri daha sıkı tutmayı hatırladığımız şey...
Halbuki kendi hayatına sahip çıkmak ; özgürlüğün kazanılmasıdır.
Duygulara yenik düşmeden...
Kendi maddi idamını sağlayarak..
Fiziki isteklerinin seni ele geçirmesine izin vermeden...
Dengeye yaklaştırır ki...
Sonrası ver elini özgürlük..
O zaman derim işte bu benim hayatıma ve benim kararım...
Çok mu idealist oldu....
Özgürlük için değmez mi....

pencere

Kendi penceremi  açtım...
Kapalıymış farketmedim..
Dengede kalmak için
Hayatta kalmak için ihtiyacım vardı...
Ara vermişim şimdi farkettim...
Sonra gelsin gün ışığı...
Mis gibi çiçek kokuları...
İçime doğsun güneş......

Eksik Parça

Eksik parçamsın benim..
Ama henüz etrafımdaki parçaların haberi yok..
Zamanlarının dolduğundan...
Eksik oluyorum
Senle yürümediğimiz hergün...
Yüreğimde taşıyorum ...
Kimse görmesin diye..
Zamanları bekliyorum...
Yolların kesiştiği zamanları..
Döngünün yerine oturduğu...
Öyle zamanlar ışte...
Eksik parçamsın..
Yanıma gelip
Beraber yürüyeceğimiz günleri bekliyorum....
Yıldızların inmesini bekliyorum gökyüzünden...
Kulağıma fısıldasınlar ...
Evreni
Döngüyü
Yolumu

Oyun

Ne sıkıcı bir oyundu bu...
Öfff
Hiç benim istediğim  oyunu   oynamıyoruz.
Bıktım  işte....
Demek geldi  içimden  ..
Bi  baktım  işteyim,
Müdürle konuşuyorum....
Çıktım üst kata
Zaten dersim var,  girdim sınıfa
Bi başladım oyuna ...
Ohhhhh...
Sonra bi de masal ....
Ohhhh
Ne güzel oldu...
Benim törenim ...