Köklerim

Kırmızı saçlı küçük kız ormandaki en büyük ağacın altına oturdu.
Ve bekledi..
Hiç konuşmadan , ağaç O'nu anlar diye...
Sonra zaman öyle geçti.
Kırmızı saçlı küçük kız ormandaki en büyük ağacın altında otururken kendisi için bir yer istedi..
Nolur dedi tüm ağaçlara bana da bi yer açın
Orman sustu..
Kuşlar cıvıldadı sadece..
Ağaçların dalları sallandı, rüzgardan.
Kediler, köpekler, sincaplar, maymunlar,ayılar.....herkes kendi işini yaptı
Küçük kız ağladı, ağladı ,ağladı..
O kadar çok ağladı ki, ağlamaktan yoruldu.
Sonra sustu..
Bu sefer de susmaktan yoruldu..
Kalktı ..
Arkasına baktı.
Önüne baktı.
Saklambaç oynadı.
Oyunun sonunda köklerini hissetti ,toprağın altında..
Kanatlarını ve dallarını hissetti ,rüzgarın şarkısında..
Yanında yavru bir fidan gördü..
Bembeyaz O'na bakan ..
Göğe baktı masmavi..
Önüne baktı ufuk çizgisi ..
Güneş ısıtıyor, tüm benliğini..
Yavrusu ile elele tutuştu ..
Yürüyor.