Hiçliğin Uzun Parantezleri

Kendi hayatıma sahip çıkamadığım her noktada düştüğüm anlar bu hiçliğin uzun parantezleri...
"kendi hayatına sahip çıkmak " ne güzel bir söz değil mi...
Ergenlikte çok istediğimiz ,
Yetişkin oldukça, olmuş gibi yaptığımız zamanlarda kaçtığımız şey...
Bizi hiçliğin uzun parantezlerine düşüren..
Her düşüşte de ipleri daha sıkı tutmayı hatırladığımız şey...
Halbuki kendi hayatına sahip çıkmak ; özgürlüğün kazanılmasıdır.
Duygulara yenik düşmeden...
Kendi maddi idamını sağlayarak..
Fiziki isteklerinin seni ele geçirmesine izin vermeden...
Dengeye yaklaştırır ki...
Sonrası ver elini özgürlük..
O zaman derim işte bu benim hayatıma ve benim kararım...
Çok mu idealist oldu....
Özgürlük için değmez mi....