Buz tuttum ve sanki eriyemeden kırılıp, döküleceğim...
Düş omuzlarımdan beni semsert yapan kibrim..
Ben aslında esneyebilirim, eğilebilirim.
Ve sonra yeniden doğrulabilirim.
İçimdeki dostluğun sıcağı yüzünden kırmızıyım,ben...
Tutkunun rengi değil bu...
Yolladım içimden ve ...
Diyordu, rüyamda o güzel kiraz tanesi
Yazın en güzel meyvesi...
Hem sulu hem tatlı
Ama için bayılmaz şekerinden...
Ve böylece dayandı o sert soğuğa
Yavaş yavaş eridi karlar...
Güneş tüm ışığını yeniden gösterdi
Bize...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder