NATAMAM

Hıh ,tamam şimdi buldum ben sözcüğümü .Benim son zamanlardaki ruh halim ne eksik , ne soğuk, ne buğulu, ne sisli , ne uzak ...Artık içim natamam...Bunların hepsi geçti.Gün be gün yaşadım, hissettim.Sanki aşamalardan geçti kalbim .Bir yarışın etapları gibiydi,herşey.Yangın yeri vardı mesela bir zamanlar...
Üstünden ne çok sular aktı .Bugünlere gelmek kolay olmadı tabi... İçinden çıkılması zor bir durumdu benim için.Kuyunun dibinde kalmış gibiydim Tırmanamıyordum.Hep kayıp kayıp düşüyordum.
Korkunçtu ! O kuyudan hiç çıkamayacağıma inanıyordum.Sonra heryer gri oldu.Çünkü yangın söndü.O pis duman kalmıştı .Zaman zaman açılıyordu bir rüzgarın etkisiyle .Ama yetmiyordu.Sonra buğuluklar gözükür oldu.İçim ısınır gibi geliyordu ama eksik.....
Eksikti herşey! Heryerde bir parça eksikti.Sonra bir kitap okudum, bir çocuk kitabı...Anladım ki eksik değilmiş...
Öyle zamanlardı ki onlar , anlamam günler alıyordu.Beynim, mantığım,aklım yavaşlatılmış gibi çalışıyordu.Sanki bir düğmesi çubuk tutturulmuş gibi..Elektrik az geliyor gibiydi beynime...
Ve sonra anladım aslında herşey natamam.Natamam kalmışım,duruyormuşum yolun ortasında.
Ve şimdi bir hasar tespit çalışması lazım bana.Nelerim tamam , nelerim natamam.Bu arada bu yangında neler yanmış, kül olmuş.... Neler kalmış öyle natamam.....